Ossiloop anners – lebennig un free
Leewe Lü!
Nu all över een Johr hebbt wi dat hoost överall up uns Eer mit een Virus to doon. Wi nömt dissen Virus „Corona“. Man, wat is een Johr tegen fievtig Johr. So lang bün ik nu all van een Virus befallen. Den „Loopvirus“! Un – schall ik jo mal wat seggen? – Ik koom dor nich mehr van los. Will ik ok gaar nich, denn disse Vitus maakt överhoopt nich krank. Wenn de Loopstünn anseggt is, krieg ik immer so‘n beten Feber. Dat höört bi dissen Virus aber d‘rto. Nee, disse Virus maakt ehrder lebennig un free. Immer mehr Minschen hebbt sück in de verlennen fievtig Johr anstecken laaten. Un – dat wurrn elker Johr mehr. Dat gellt nich blos för den Ossiloop. Hoost dat ganze Johr över kaamt se di tomööt: De Rönners – de een Sinns sünd, mit een blied Gesicht un een frünnelk Woord. Tja, disse Loopvirus hett richtig üm sück grepen. Immer mehr Minschen sünd dor van befallen.
Wenn nu van 9. – 26. Märt de Ostfreesen weer hör Loop in un dör hör Land hebbt, denn sünd Minschen ut de wiede Welt mit uns ünnerwegens. Un – de Technik gifft dat jo her, man is as een Familie mitnanner verbunnen. Dör den Coronavirus kriegt wi to spöörn, wuvööl Minschen dat gifft, wor in disse Tied dat „lebennig un free“, de Moot so‘n beten verloorn gahn is, wor bi de Een of Anner sück so‘n beten Angst un Sörg breetmaakt hett. Vööl Minschen sünd unseker, welk ok untofree, gaht tegen dat Een of Anner an, of trecken sück torügg. Se fragen: Wu lang noch – wachten – töven – bit wi weer free Aam hollen könnt. Wu lang noch – bit wi weten, wu ‘t wiedergeiht. Wachten – hopen – bit wi weer nananner to uns in‘n Arm nehmen könnt. Ut Benautheit in dat Wiede, van dat Fastsitten in de Freeheit, ut dat Düüster an‘t Lucht.
Wat good, dat mit mi so vööl Minschen van dissen Loopvirus befallen sünd, dat mit uns in disse Tied immer mehr Minschen dör Walking, Wandern, Spazeern un Radfohrn in Bewegung un ünnerwegens sünd, un hopentlik ok blievt. Wat mi fehlt is de Gemeenskupp, dat Mitnanner – vör – wiels – un achteran van uns Ossiloop. Wat mi freut, dat wi de Ossiloop ok anners hebbt, dat mit uns an disse Daag, in disse dree Week, Minschen in de ganze wiede Welt as een Gemeenskupp loopen. Is dat nich wat Wunnerbaars?
Gott mag geben, dat wi gesund blievt. Dat wi mit uns lebennig un free makenden Geist den Coronavirus langsam in Greep kriegt. „Gott is bi di. Wees man nich bang! Sünd ok de Tieden swoor un drang, Gott is bi di, verlett di nich: He is dien Troost , dien Kraft un Lucht“.
Wi sünd miernt in de Passionstied. Passion – dat meent Lieden, dat meent Uthollen, all dat Sture in disse Tied – mitnanner. Mörgen hebbt wi den Sönndag LÄTARE, dat heet: Freut jo! Ja, sück freun, wenn nu in ‘t Vörjohr de Sünnstrahlen Hart un Seel anröhren, sück freun, wenn Gotts Woord in all uns Benautheit Troost un Tovertroon gifft.
Jo Eibo Eiben ut Dunum
